“El 9 de agosto de 1842, cuando diez mil obreros marchan sobre Manchester, con el cartista Richard Pilling a la cabeza, para negociar en la Bolsa de la ciudad con los fabricantes y ver cómo funciona allí el mercado, no es el domingo del 28 de mayo de 1871 en París, cuando Gallifet ordena sacar de las filas de los prisioneros a aquellos que tienen el pelo cano para fusilarlos inmediatamente, poque además de marzo de 1871 han visto junio de 1848.”

M.Tronti. Obreros y capital.

“La clase trabajadora actua de acuerdo con el partido democrático pequeño- burgués mientras se trata de abolir la coalición aristocrático- liberal; en todas las demás cuestiones, la clase trabajadora necesita actuar independientemente.”

Circular del Comité Central a la Liga Comunista 1850

K.Marx

Gaurkoan Marxen pentsamendu politiko- estrategikoaren inguruan arituko naiz, antagonismoan bere burua aurkitzen duen politika pentsatu ahal izateko ezinbestekoa zaiguna. Marxen lan teoriko osoan zehar politika pentsatzeko elementuak ageri zaizkigu, testu batzuek koiuntura politikoaren gaineko analisiak direlarik, Klase Borroka Frantzian (1850), Guda Zibila Frantzian (1871) … Manifestu Komunista langile mugimenduaren estrategia pentsatzeko agiri bezala ulertu dezakegu, eta kapitalean zein berau antolatzeko idatzitako zirriborroetan- Grundrisse– ekonomia politikoari kritikaren bitartez kategoria politikoen gaineko kritika ere nabarmentzekoa da. Bestalde, Marxen gaztetako lan guztietan ere- 1944ko eskuizkribuak, Judutarren Auzia, Hegelen zuzenbidearen filosofiari kritika, Alemaniar ideologia … auzi politikoa kapitalaren egitura osoari kritika bezala ageri zaigu. Oraingo honetan, Marxen pentsamenduaren gaineko mami handia jaso dezakegun elementuei botako diet begirada, 1850 eta 1879an idatzitako bi gutuni, Komunisten Ligako Komite Zentralaren gutuna, 1850an idatzitakoa, eta “Zurich-eko hiruei” zuzenduriko gutuna, 1879an idatzia.

Bi gutun hauetan berebiziko gaurkotasuna duen kontzeptu baten gainean aritzen da Marx, langile klasearen autonomia politikoaren inguruan, hain zuzen ere. Klase autonomiaren, edo hobe esanda, klase autonomia ezaren- interklasismoaren– inplikazio praktikoak aztertuko ditu Marxek bi testu hauetan. Lehena 1850ean dago idatzia, 1848ko Frantziako altxamenduetatik ikasketak jasotzen ditu bertan, eta baita 1848-49ko Alemaniako altxamenduenak ere. Bigarren gutuna, 1879an idatzia, Kapitala publikatzetik hamarkada batera – hamahiru urteren buruan, Alemaniako Alderdi Sozialdemokratako- SPD– eskuin adarreko hiru kideren artikulu bati erantzuna da, burgesiako kideak erakartzeko saiakera praktiko baten aurrean Marxek langile klasearen buruaskitasun politikoa defendatzen duelarik.

Segi letzen!

XVIII. mendearen amaieran, festa punitiboak amaierara heldu ziren, urkatze publikoak kasu. Gaizkileen aurkako heriotza zigorrak ikuskizun ziren. Ordura arte, publizitatu egiten ziren eta, gainera, espazio publikoan egiten ziren. Helburua, noski, zehapena (gaizkileari ezartzen zaion santzioa, zigorra) edonork ikustea. B. Rushek (1787) dio “ ezin dut gehiago itxaron pikota, orka, patibuloa, gurpila eta latigoa, zigorraren historian, gaur egungo zigor mekanismoen ankertasunaren adierazgarri izan daitezen”.

[“[…] He aquí el momento de castigar el crimen: no lo dejen escapar; apresúrense a hacer que confiese y a juzgarlo. Levanten patíbulos, hogueras, arrastren al culpable a las plazas públicas, llamen al pueblo a voces. Entonces, lo oirán aplaudir la proclama de vuestras sentencias, como la de la paz y de la libertad; lo verán acudir a esos horribles espectáculo como el triunfo de las leyes”

J.M Servan, Discurso sobre la administración de la justicia criminal, 1767, pp. 35-36.]

XIX. mendearen hasierarako, ordea, zigorraren zeremonia (urkatze publikoa, tortura, mutilazioa…) itzaletara igaro zen, jada ez zen zehapena publizitatzen, ez eta plaza edo anfiteatroetan gauzatzen. Hala, zigorrak, pixkanaka, ikuskizun izateari utzi dio.

Zehapenaren zeremoniak irudikatzen zuen, ordura arte, delituaren itxiera. C. Beccariak (1764) idatzita jaso zuenez, “ Orain, exekuzio publikoa bortxara deitzen duen foko gisa ikusten da”. Gainera, zigorra prozesu penalaren aurpegirik ezkutuena bilakatu da: kartzela edo antzeko itxitako eraikinetan gauzatzen da, espazio publikotik at. Estrategia aldaketak eman dio bide, hurrengo mendeetan, zehapenaren arkitektura penal osoaren garapenari. Bide horretan, “helburua zigortua izateko beldurra eragitea da, ez zigorraren intentsitatea handitzea”.

[“Peligroso de todos modos, por el apoyo que en él encuentran, una contra otra, la violencia del rey y la del pueblo. Como si el poder soberano no viera, en esta emulación de atrocidad, un reto que él mismo lanza y que muy bien podrá ser recogido un día: acostumbrado “a ver correr la sangre” el pueblo aprende pronto “que no puede vengarse sino con sangre”. […] “

A.Boucher d´Argis, Observacion sobre los criminales, 1781,pp.125”]

Segi letzen!

Tajuzko artikulu bat idazteko astik ez ta kezka bat gaurkuen plazara. Astebeteko epien hiru notizi uztarrian udalak turismue bultzatzeko eindako ekimenakin. Hiru aldiz turismo zinegotziye uztarriako albistetako argazkitan… (hemen beyen notiziyek)

http://uztarria.eus/aktualitatea/1526573796

http://uztarria.eus/aktualitatea/1526470252

http://uztarria.eus/aktualitatea/1525779821

Ta nere kezkie da: Pentsau al du udalak guk nahi al deun gure herriyen turismue hainbeste bultzatzie? Parte-hartzie hainbeste bultzatzeun udal jator horrek zeatik eztigu galdetzen aber gure herriyen turistak ibiltzie interesatze altzaigun? Segi letzen!

Datorren astelehenean hasiko da lehengo urteko martxoaren 11an Errepresioari autodefentsa lemapean Iruñean izandako manifestazioaren harira auziperatuta dauden 4 gazteen aurkako epaiketa. Terrorismo delituak egozten zaizkie gazte horiei eta 7 urteko espetxe zigorra nahiz isun ekonomiko handiak eskatzen dizkiete. Terrorismo delitua egozteko arrazoia lehen aipatutako manifestazio hartan istiluak eragitea da.

Ez gara sartuko epaitzera manifestazio hark zer etekin eta zer kalte politiko ekarri zion hura deitu zuten eragileei. Iruditzen zaigu ongi baloratu behar direla horrelako ekintzak, gutako lau lagun zazpi urterako espetxean sartzea oso prezio garestia da kaleak hartu nahi dituen mugimenduarentzat. Dena den, aipatu behar da Errepresioari autodefentsa dinamika manifestazio harekin amaitu bazen ere, aurretik 17 hitzaldi eman zirela eta errepresioaren gaiari hautsak kentzeko balio izan zuela. Argi ikusi zen sistema kapitalistaren aurka lanean dihardugun eragileok beti jasango dugun errepresioaren aurka antolatu eta ildo jakin batzuk markatu beharra dauzkagula.

Kontuak kontu, epaiketari eta delituei buruz hitz egitea zen gaurko asmoa. Epaiketa deitzen baitiote, izan ere, demokraziaren hedabide ofizialetan astelehenean hasiko den zirkuari. Istiluak eragitea izan zen lau gazte hauen delitua. Multinazional handien komertzioei harriak botatzea eta poliziari aurre egitea, alegia. Polizia egunero zapaltzen gaituen estatu kapitalistaren zaindaria da, ez ahaztu hori. Eta egun hartako istiluak poliziak berak hasi zituen manifestaziorako baimenik ez zegoela argudiatuta, ez ahaztu hori ere. Izan ere, baimena eskatu behar zaio sistemaren aparatu den instituzioren bati haren jardunaren aurka egiteko manifestazio baterako. Argi izan dezatela, ez daukagu etsaiari baimena eskatzen ibiltzeko beharrik.

Biolentzia erabiltzea egozten zaie auziperatuei. Baina botere burgesak egunero erabiltzen du biolentzia. Estatua da botere horren aparatu nagusienetakoa. Eta estatuaren errepresio aparatuena da agian biolentziarik nabarmenena (bisualena), hori ikusarazten lagundu zuen Iruñeako manifestazioak, manifestariek botilak eta harriak botatzen zituzten bitartean, gerrako trajeak zeramatzaten poliziek armak erabili baitzituzten. Baina badira biolentzia ikusezinagoak ere. Tartean egun hartan erasotuak izan ziren multinazionalek erabiltzen dutena lan-baldintza eta soldata negargarrien bidez; alde batetik prekarietaterik miserableenean lan egitera behartzen dituzten hemengo langileen aurkakoa, eta bestetik, are gordinagoa, herrialde pobreenetan josten edo beste edozertan esklabo dituzten langileen aurkakoa. Iruñean aurre egin zitzaion biolentzia horiei, eta are biolentzia handiagoa izan daiteke erantzuna; 7 urte ziega zuloan. Gizarteak, tristea den arren, asimilatuta dauka eta onartzen du sistema kapitalistaren biolentzia, eta asaldagarria egiten zaio lau gaztek harriak botatzea (gogoan izan parlamentuko talde politiko guztiak atera zirela manifestarien moduak arbuiatzera, inor ez poliziarena).

Botere burgesak zapalduta nahi du langileria, bere interesak ahalik eta errazen gauzatzeko. Baina zapaltzaileak eta zapalduak dauden bitartean beti izango da gerra. Klaseen arteko gerra. Modu gordinean izan zen Iruñeako enfrentamendua, beste enfrentamendu bat izango da gazte hauen absoluzioa beharrezkoa dela ikusarazteko gainerako hedabide eta iritzi-sortzaileekin egin beharko duguna. Biak ala biak dira klaseen arteko gerrako enfrentamendu.

Gerran bere armak oso ongi erabiltzen ari da burgesia. Esan bezala, botere burgesa mantentzeko eta zapalkuntza betikotzeko aparatua da estatua, eta horren barruan daude inoiz banaturik egon ez diren hiru botereak; parlamentua, epaitegia eta txakurtegia. Hiru botere horien artean artikulatzen da botere burgesarekin, eta beraz langileon aurkako zapalkuntzarekin, amaitu nahi duen ororen aurkako errepresioa; horretarako, txakurrek egin zuten egin beharrekoa, eta orain epaitegiari dagokio bere lana burutzea. Eta egon ziur, ez du hutsik egingo.

Gerraren beste aldean gaudenon zeregina, oraingoz, zirku hau jendeari ikusaraztea da. Zapaldua den oro ohartaraztea beren alde ari ziren lau gazte doazela zulora. Estatuaren errepresioa salatu nahi zutela, eta erantzuna are errepresio gogorragoa izan dela. Noizbait botere erreal bat artikulatzeko gai izateko urrats txikiak dira hauek. Klaseen arteko gerra irabaztetik urrun gaude oraindik botere hori ondo osatuta izan artean.

Beraz, batetik dei egiten dizuegu auziperatuen absoluzioaren alde egingo diren mobilizazioetan parte hartzeko. Gure herrian zehazki bihar, hilak 18, elkarretaratzea egingo dugu anbulategi aurrean 18:30etan: Gaztetxearen eta Ikasle Abertzaleen izenean deitu da mobilizazioa. Bestetik, animorik eta elkartasunik beroena Oreretako gazteei eta Juleni.

M11Ko auziperatuak aske!

 Azpeitiko gazte batzuk.

Zein zara?  /  Nor zara?  galderek behar dute erantzun bakar bat,

zarena…. nahizena… definitzeko aiña

balioko duen hitz solte bakana,

Izena.

Zer zara? galderak behar omen du erantzun bakar bat,

zarena…. nahizena… deskribatzeko aiña

balioko duen hitz solte bakana,

Izana.

Norbere izana nekez deskribatu genezake hitz solte batean, kanpo begirada batek deskribatutako esanean, jendeak badu joera oinarritzeko bere lanbidean, garenaz eta izan nahiaz pentsatu eta hausnartu beharrean.

Pertsonarik “xinple” eta “gizajoenak” ere baditu bere izana deskribatzeko bi hitz.

Norbait faltsukerian aritu bide zen Josef K.ri buruz hizketan, berak inolako txarkeriarik burutu gabe atxilotu baitzuten goiz batean. Grubach ugazabandrearen sukaldaria, egunero zortziak aldera gosaria ekartzen ziona, ez zen orduan azaldu. Lehenengo aldiz gertatzen zen halakorik. K.k beste pixka batean itxoin, eta oheko burkotik ikusi zuen etxe parean bizi zen andre zaharra, ohi baino jakinmin handiagoz begira; hartan, harrituta ezezik gosetuta ere bai, txirrina sakatu zuen. Berehala, atea jo ondoren, berak etxean sekula ikusi gabeko gizon bat sartu zen. Argala baina gorputz sendokoa, traxe beltz estua soinean, bidaijantzien antzera ongi hornituta, tolestura, sakel, bukle, botoi eta gerriko, oso itxura praktikoarekin, nahiz argi jakiterik ez egon haiek denek zertarako balio zezaketen.

Segi letzen!

Boezio (480 – 524/5) erromatar filosofoa izan zen. Familia onekoa eta bere bizitzan botereduna izan bazen ere, Bizantziar Inperioaren alde konspiratzeagatik denbora gutxian bere ondasun guztia galdu zuen. Atxilotu, kondenatu eta erbesteratu egin zuten, azkenean heriotzeraino jipoitu zuten arte. Erbestean Filosofiaren kontsolamendua obra idatzi zuen, etengabeko exekuzio mehatxupean. Azpiko testu zatia obra horretako I. liburuko pasarte bat da. I. liburuan, Boezio desterratuta eta gartzelan aurkitzen da justizia eta egia lortu nahi izateagatik eta Filosofia agertzen zaio andere handi eder baten forman kontsolamendua emateko. Zera esaten dio:

Segi letzen!

Askotarikoak izan dira mundu osoan zehar, zapalduon historia luzean eman diren saiakera iraultzaileak. Aipamen berezia egin diegu Maiatzaren Lehen honetan, langile iraultzaile ororen ereferentzia diren 1871ko Frantziako saiakera iraultzaileari edota 1917an mundua astindu zuen iraultza boltxebikeari. Biak ala biak, esplotazioa mundutik behin betiko ezabatzetik hurrun gelditu izanagatik, garaituak izanagatik, munduko iraultzaile guztion begirunea dute. Saiakera egite hutsagatik batetik eta bidean utzitako ekarpen eta irakaspen guztiengatik bestetik. Irakaspen hauei so eginez soilik izango da posible garaipena.

Gure herriko mugimendu iraultzaileak ere porrot gogorra jasan du zalantza izpirik gabe. Porrot honek hurrengo saiakeraren hazia jartzeko balioko digulakoan nago, baina zintzotasunetik ez bada egoera irakurtzen, porrotera hamarkada luzez kondenaturik gaude.  Zapalduon zientzia, errealitatea irakurtzetik hasi behar da, eta ez errealitatea itxuraldatzetik. Honela, ETAk poliziaren esku bere tresnak jartzean, herriari eman dizkionaren antzezpena zertarako egin duen galdetu diot neure buruari. Aldi berean, biolentziaren monopolioa bi estatuen esku uzteak bakerantz gerturatu gaituenaren ideia okerra zabaldu nahi da: “hoy es un día histórico, en el que el país está feliz. Yo quiero compartir esa felicidad con toda la gente de mi país” Arnaldo Otegi ETAren desegiteaz ari da.

Segi letzen!

Paseoan noa etxera bidean, eguna joan da jada, ilunak gain hartu du berriro, eguneroko norgehiagoka amaigabean. Haizea leun dabil udaberriko gau eder honetan, zerua… ez, zerua ez da oskarbi nahiz han hemenka ilargiak muturra ateratzea lortu. Paseoan noa, gaurko gauaz hausnarrean, gau polita gaurkoa, aspaldi atera ez ziren konbertsazioak atera dira gaurkoan, gaurkoa erreza izan da. Hitz batek bestea ekarri du atzetik, galdera batek bestea eta zalantza… ongi etorria izan da, arrazoia izatearen rankinga gaur, itzalita balego moduan.

Ederra da inora heltzeko presarik izan gabe oinez ibiltzea, ibiltzea soilik hurrengo pausua… Ostia!!! Hori dek sustue!! Zerrek heldu zik eskutik??? Metro bateko jauzia eginaz batera begiratu dut atzera, berton marrokiar itxurako gizon bat dago begi ilun eta handiekin niri begira, ixilik, eta ni bere begiei begira. Gizon begi handi honek azalean zerbait arraroa du, aurpegiko eta eskuetako azalak zuri itxura hartzen baitu lehorraren lehorrez, azala hautsi diotela dirudi. Ile motz eta beltza du, bakantzen hasia, 40-50urte artean ibiliko da. Segundo batzuk pasa dira erreakzionatzea lortu dudanerako, orduan, eskutik heldu elkarri eta paseoari ekin diogu berriro. Ixilik goaz, behin elkarri helduta hitzek baliorik ez balute moduan, baina bat batean bere hitzek nire barrunbetatik atera naute.

– – Gau ederra
– – Ederra gaua bai.
– – Gaurkoa berezia da.
– – Ba egia esan aspaldi duk ez niala horren gustura gauez pasiatzen. Hi ere ze paseatzera atera haiz?
– – Bai beno, horrelako zerbait… familiarekin gelditu naiz, etorri nahi?
– – Bale, zeatik ez.

Berriro ere ixiik goaz, nire barnean sartu naiz berriro, eta elkarri heldutako eskua da kanpoko mundurako lotura. Neure buruari galdezka nabil ea nor ote den gizon hau, oraindik izenik ere ez dakidan gizon hau. Baina jada izena galdetzeak zentzua galdu du, ez da garrantzitsua, eskutik helduta goaz. Bat batean eskua askatu dit.

– – Iritsi gara.
– – Nora? Non daude?
– – Orain etorriko dira.

Hori esan bezain laster, hor agertu dira bi emakume, ama eta alaba. Alaba ni baino urtebete gehiagoko neska bat da, bizitza guztia inguruan ibili baina guztira lau hitz egitera iritsi ez naizen pertsona horietakoa, ama ez dut ezagutzen eta maleta handi batekin datoz. Elkar ikusi orduko besarkada eta muxuak izan dituzte elkarrentzat opari. Ni atzean nago, lasai bezain harraro, begira. “Alde egiteko momentua iritsi ote?” pentsatzen hasia naiz, baina bat-batean moztu nau.

– – Goazen, bagoaz.

Bakarrik hasi, eta orain lau gara paseoan goazenak, beno gu laurok eta maleta handi bat. Ixilik goaz berriro, hilaran goaz zabal, espaloi guztia guretzat hartuaz, furgoneta pare baten odora iritsi garen arte. Furgoneta inguruan gazte talde bat dabil bidaiaren bati ekiteko trasteak sartu eta sartu, ozen hitzegiten dute gaueko ordu txikiak izanagatik, marruekosera eskalatzera doaz entzun dudanagatik. Begiek dir-dir eigiten diete, adrenalina nabari da giroan, lanean pasatako hilabete luzeen ordaina iritsi da antza.

Gazte taldearengana hurbildu dira bi emakumeak maleta eskuan, gu biok elkarri eskutik eutsi eta begira geratu gara.

– – Iepa gabon, ze bidaiatzeko gogoz?
– – Bai desiatzen, ordu dexente ditugu aurretik baina, gero, puafff lekuak merezi du!!!!
– – Dena hitzeginda bezala ezta?
– – Bai, beno, maleta horren neurria izan ezik beste guztia bai.
– – Sartuko duzue ezta?
– – Beharko!!
– – Ongi zaindu gure txikia bale?
– – Lasai egon horregatik, gure kontu, etxeko ate aurrean utziko dugu.
– – Eskerrikasko, ikusi arte!
– – Ikusi arte.

Gugana hurbildu, eta niri eskua emanda dagoen 10 urte inguruko neskatoa agurtu dute ama alabek, jarraian begiak malkoz beterik hurrundu dira gaueko iluntasuenan ezkutatu diren arte.

Ni xok egoeran gelditu naiz, 40 urte inguruko gizon bati eskua emanda egotetik, 10 urte inguruko neskato bati eskua emanda egotera pasa naiz eskua ireki gabe, xok eogeran nago. Xok egoeran eta neskatoaren begi ilun handi eta azal leunari begira. Ez da ganorazko hitzik atera nire ahotik.

– – Baina nola…
– – Nire aitarengana itzuli behar dut, gaixo dago, oso gaixo. Gorputz guztiko azala lehorraren lehorraez hautsi eta erori egiten zaio. Hankak lurrean ipintzeko gai den artean ikusi nahi dut. Familiarekin gelditu naiz, etorri nahi?

Hori esan, masailean muxu bat eman eta furgonetara igo da neskatoa. Ni begira gelditu naiz, eta begira nengoen artean furgoneta arrankatu eta joan egin dira, besterik gabe, itsasoa zeharkatzeko asmoz.

Nik berriro paseoari ekin diot gertatua ulertu ezinik, berriro bakarrik. Gertatua amets bat bailitzan ekin diot aurrera. Etxera iritsi eta ametsa idatzi dut, ametsa balitz gustatuko zitzaidalako idatzita edukitzea, eta nork jakin, agian egun batez kontulepon idaztea.

Dena ez delako gezur edo egia, gora ametskeria.

kontukomeri