“Historia huts egiten ez duen irakasle bakarra da.
Iraultza proletargoarentzat eskolarik hoberena da”
R. Luxenburg

Rosaren hitzok ipar hartuta ekingo diot ikasturte berriari kontulepolari gisara. Efemeride hutsetan erori gabe, historiako istorioak ekarriko ditut aldiro blog honetara. Nire erara noski.

Gaurkoan ordea, kontuak kontatzera baino kezkak konpartitzera nator. Duela egun batzuk bete ziren 51 urte Ernesto Guevara “Che” Boliviako mendietan eraila izan zenetik. Eta efemeride hau buruan gordeta nuen lehendabiziko artikulua idazteko. Baina a ze sorpresa nirea Berria egunkariko zutabe baten ikusi nuenean Cheri buruzko iritzi artikulua idatzi zuela Onintza Enbeitak: https://www.berria.eus/paperekoa/1881/018/002/2018-10-09/che.htm. Planak aldatu ditut- antzemango duzuen bezala- eta hausnarketarako leihoa zabaldu nahiko nuke.

Segi letzen!

Subjektu historikoaren eraikuntzan identitatearen jabe izatea beharrezkoa da, Kanten identitatearen ikuskera tautologikotik (ni=ni) haratago, identitatearen eraikuntza prozesu dialektiko baten baitan kokatzen du Hegelek. Izatearen eta pentsamenduaren arteko batasuna oinarrizkoa da dialektika Hegeliarrean. “Pentsatzen dut beraz banaiz” a prioriko baieztapenetik, prozesu historiko baten baitan, autokontzientziaren baitan, kokatzen du Hegelek identitatearen ulerkera absolutua. Autokontzientzia prozesu dialektikoaren ondorioa baino ez da.

Autokontzientzia hori prozesu historiko baten baitan kokatzen du Hegelek. Nor-bere egitearen prozesuan hain zuzen ere. Euskarazko adierazlearen epistemologiak agertoki argigarri batera garamatza: nor-bere (das Selbst) egite prozesua ezinbestean nork besteekiko duen posizioaren gainean eraikitzen da. Identitatearen eraikuntza prozesuan beraz, enajenazio hegeliarraren beharra dago, dialektikaren kontraesana: subjektuak identitatea (batasuna) ikustearekin batera, aurkakotasuna (diferentzia) ere ikusten duelako (ni=ni, ni≠ni).

Langile klasea bere izatearen enajenazioaren menpeko da: langilea langile izatearen kontzientziaren menpeko da bere zapalkuntza gainditzeko, bere izatearen erreprodukzioa beharrezkoa du bere izatea bera gainditzeko. Aurrekariaren (a priori) eta ondorioaren (a posteriori) dialektikaren menpeko da, eta hori ezin daiteke izate tautologiko baten bidez gauzatu.

Tesia-antitesia-sintesia: hiruko prozesu horretan kokatzen du Hegelek identitatearen prozesu dialektikoa: negatibitatearen, diferentziaren -modu positiboan ulertuta- kontzientzian hain zuzen ere. Hegelentzat, momentu negatibo hori, kontraesana, beharrezko urratsa da identitate sinplearen tautologiatik irteteko. Segi letzen!

Asteburuko ajeari buelta eman nahian gabiltzan astelehen honetan, larunbatean bizitako egunari errepaso bat ematea iruditu zait egokiena. Erdi-kaleko gaztetxea itxi zutela mende laurden bete berri dela eta egitarau oparoaz gozatzeko aukera izan genuen bertaratu ginenok. Mahai-inguruarekin ekin genion arratsaldeari, urte luzetako borroka, planteamendu nahiz hausnarketak gogoratuz. Irudi zaharren erakusketa eta luntxa izan genituen kontzertuen aurretik, aurreikusi gabeko bertso-sorta eta elkartasun mezuek ere euren tokia izan zutelarik. Segi letzen!

“Un conflicto extremo sólo puede ser resuelto por los propios implicados; en rigor sólo cada uno de ellos puede decidir por sí mismo si la alteridad del extraño representa en el conflicto concreto y actual la negación del propio modo de existencia, y en consecuencia si hay que rechazarlo o combatirlo para preservar la propia forma esencial de vida.”

Carl Schmitt. El concepto de lo político. 1932.

Atzo gauean lokartu aurretik interes handikoa izan zaidan liburu bateko zenbait orrialde errepasatzen nenbilen, Europako iraultza sozialisten 1919-1923 urteen arteko porrotaren zergatiak azaltzen saiatzen baita kapitulu batean. Hipotesi interesgarriak maneiatzen ditu liburuaren egileak, Europako Alderdi Komunisten sorreraren zergatiak, barne egiturak homogeneo bihurtzearen arrazoiak eta antolakuntza estruktura hauek denboran mantentzeak langile mugimenduan izan zituen arazoak azaltzen baititu. Askori ezaguna izango zaigu Leninen “Izquierdismo, enfermedad infantil del comunismo”  liburua, 1920an idatzi zuena. Topiko tipikoak dio Lenin ahalguztidunak umekerietan zebiltzan hainbat komunista hasi berriri luzatzen dion kritika errealista dela honako liburua, baina zaila zaigu topikotik haratago ikustea. Izan ere, “ezkerkeriaren gaixotasuna” pairatzen omen zutenak Karl Korsch, Arthur Rosenberg, Amadeo Bordiga, Herman Gorter eta Pannekoeken tamainako politikari zein idazleak ziren,  mugimendu komunistak Europan zituen prestatuenak.

Segi letzen!

Interneteko zoko honetan idazteko gonbidapenari hutsik egin gabe,  “apunte zar batzuk” elkarbanatzeko intentzioan nator. Guztiak publikatzeko konpromisorik gabe, atal hauen inguruko apunteak ekartzea da nire hasierako asmoa:

1.    SARRERA
2.  JATORRIZKO ERLAZIO EKONOMIKOAK
3.  ALDAKETA BALIOA
4.  DIRUA
5. SOBERAKIN EKONOMIKOA
6. SOBERAKINEN KUDEAKETA SISTEMA EZBERDINETAN
7. KAPITALISMO MERKANTILAREN BILAKAERA
8. SOBERAKINEN APROPIAZIOA SISTEMA KAPITALISTAN Segi letzen!

“ Ez da argi falta; ez dira itsu.

Baina ireki ditzatela leihoak”.  

Jakin nahi nuke zer pasatzen den egunak lokalean sartuta igarotzen dituzten gazteen buruetatik. Eskolatik edo lanetik irten, eta lokaleko besaulkian esertzean zertaz hitz egiten duten. Zein film ikusten dituzten telebistan eta zer egiten erretzen duten denbora. Egunkaririk, aldizkaririk edo libururik irakurtzen al duten; egunean zehar gertatutakoak elkarbanatzen dituzten jakin nahi nuke. Jakin nahi nuke zer ikusten duten beren lokaleko leihotik begiratzean edo gimnasioko beiratetik. Nola ulertzen duten “hor kanpoan” gertatzen ari dena.

Segi letzen!

“Gehiengo osoaren hitzak alde batean utzita aurrera jarraitzen dugunontzat

Ikastolan entzundako gezur puta guzti haiek burutik ia kendu ezinik

Dogmetan sinistu ez dugunok, bizitza ia sutan ikusi eta gero

Ta guzti hau konformatze hutsa besterik ez dela pentsatzen dugun guztiok!”

Brigada Criminal “Gugandik oso gertu”

Segi letzen!

Irakurketa honen bitartez Bilboko alde zaharreko Erronda kaleko ikasleon egoitzaren inguruan ematen ari diren gertaerak salatu nahi ditugu. Izan ere, argitara ateratzeko beharrean aurkitu gara.

Urte honetako martxoan komunikatu baten bitartez adierazi genuen Ezker Abertzaleko eta Nazio Askapen Mugimenduko eragileon artean errespetuzko harremanak eraikitzeko beharra dugula; esparru ezberdinetan aritzen garen eragileon autonomia politikoa defendatuz. Era berean, ikasleon aurkako inolako erasorik ez genuela onartuko ere esan genuen, eta tamalez oraingo honetan berriro ere Ikasle Abertzaleon kontrako mugimenduak ematen ari dira Bilboko egoitzaren harira.

Segi letzen!

Berrogeita hiru urte igaro dira erregimen frankistak FRAPeko hiru militanterekin batera Txiki eta Otaegi ETAkideak fusilatu zituenetik. Odol jarioa ordea, ez zen frankismoko kontua soilik izan. Euskal Herri Langilearen sufrimendu eta miseria gaur eguneraino luzatu ditu kapitalismoak, eta espainiar eta frantses estatuen bidez zapalduon aldeko borrokan dihardugunon aurka oldartu izan da eta oldartuko da.

Luzea eta zabala da Euskal Herri Langilearen borrokaren historia, eta unean une forma ugari izan ditu. Guztira ehundaka kide izan dira erahilak, espetxeratuak, torturatuak nahiz erbesteratuak. Horregatik, erabili dezagun egun sinboliko bezain garrantzitsu hau, askatasun kolektiboaren alde dena eman dutenen borroka lehen lerrora ekartzeko eta eurek hasitako bide borrokalari eta iraultzaileari jarraipena eman behar diogula aldarrikatzeko.

Segi letzen!