Askotan errepikatzen du jendeak formula hau: “helburuak bitartekoak justifikatzen ditu”, edota, “helburuak ez ditu bitartekoak justifikatzen”. Gogoratzen naiz, adibidez, nola joan ginen “Asier ETA biok” ikustera orain dela bost bat urte edo gure herriko zinemara. Eta hala zioen jendeak: “eta zu zer, zer uste duzu, helburuek bitartekoak justifikatzen dituztela hala ez?”. Formula horrek jendea posizio bat edo bestea hartzera behartzen zuen eta bakoitza izugarrizko malabara argumentatiboak egiten hasten zen bere jarrera justifikatzeko: “Independentzia bai, baina armak ez, sozialismoa bai edo …”.

Segi letzen!

Iepa Kontulepo! Zenbat denbora elkartu gabe ezta? Udara honetan lasai bezain asperti ikusi zaitut, haserre hotsak Maravillas Gaztetxea edo hildako lagun batzuen salaketan, eta aportazio bakan batzuk Orazioren izenean. Bada garaia lozorrotik ateratzeko eta, dagoenekoz mugimendutan hasia zarenez, neuk ere kontubatzuk kontatu nahi dizkizut ikasturtea hasteko.

Asko hitz egin didate zutaz abuztuan zehar. Egia esan, espero ez bezala, Euskal Herriko txoko ugaritan ezagutzen zaituzte iada, hilabete batzuetako ibilbidea izanik ere. Zure izeneko kamiseta eta jertseak ere badabiltz kaleetan biraka. Askok galdetu didate noiz izango zinen bueltan, zure hitz-jarioa faltan antza. Zer esana izan duzu, bai, baina zerbait onartu behar dizut; ez da soilik ona izan zutaz entzundakoa.

Garai zailak bizi ditugu Kontulepo, eta egia esan, bertan posizioak markatzen etorri zinen, ondorio guztiekin. Hankaz gora dugu gure Euskal Herri txikia, sentimentu gogorrez betea, hari baten gainean ibili beharreko elkarrizketak eta borroka espazio ezberdinaetan korapiloak. Ondorioz, ikasle mugimendu, eragile ezberdin edota gune autogestionatuetako militante ugariren aurkako akusazio larriak zabaltzearen zarata da bazterretan, ezintasun eta ahuleziaren erakusle izaten diren praktikak…. eta nola ez, zu ez zinen gorotz hortatik zipriztintzeaz libratuko nire blog maitea.

Segi letzen!

Inoiz ez idatzi denboraren hausturan taupadarik aditu ezean.

Txabi Etxebarrieta.

Martxan dabil berriro bazkaltzeko ere geratzen ez den mundua. Egun on!- batez agurtu dute bi agurek elkar Zelai-Luzen.

– Ondo al gabiltze?
– Hainbestien neska, tirando… Okerro dabiltzenak bazauden ta ezin kejau!

Estudianteak erdi-oporretan daude oraindik. Euren bizitzekin zer egin ez dakitenak edo oso garbi daukatenak baino ez dabiltza liburutegian. Argi bila ari dira paper tartean murgildutako zomorro bakanak.

– Ta zuen alaba hori ze, bizi al da?
– Hare re tirando… lan bile zabilen. Ahalegiñe eitein eh, honea ta harea kurrikulumek botaiez… Badakin, ez ditun garai errezak!

Segi letzen!

Abuztuko azken txanpan sartzen ari garen honetan, bidai eta jai egunen nondik norakoak elkarbanatzen ditugun bitartean, kapitalismoak bere horretan darrai, baita honen aurpegirik gordinenaren erakusleak ere.  Aste honetan bertan Gasteizen bi langile hil izanaren notiziak sarrera hau idaztera behartu gaitu.

Ez gara azpimarratzeaz aspertuko, kasu isolatuak izatetik haratago, kapitalaren akumulazioa helburu duen sistema honen ordaina besterik ez direla bidean gelditzen diren langileak. Soilik gure lan indarra saltzeko kondena dugunok gu eta gure familien beharrak hasetuta mantentzeko, prekarizazio fase larri batetan murgildurik gaude,  geroz eta ohikoagoak diren emaitza tamalgarri hauekin ordainduz azken muturrean.

Heriotza hauek, bizimodu prekario batera kondenatzen gaituen lan eredu honen baitan kokatzen ditugu, gure bizitza uzteraino beste batzuen diru poltsak betetzen ditugun bitartean. Kapitalak ez du pertsona edota sentimentuetaz ulertzen, zenbaki eta zifretaz soilik, beti langileak izanik honen gora beheren ondorioak pairatzen dituztenak.

Krisi kapitalistak langileon baldintzetan eragin du soilik, langileon eguneroko arazoei erantzuteko gaitasuna murriztuz, estresak, antsietateak edota depresioak areagotuz. Bizitzaren zentralitatea lana mantentzeko egin beharreko borrokak hartu du, gure osasun eta ongi-izatea bermatzetik haratago, logika zapaltzaile hau egunero elikatzera kondenaturik.

Honekin batera, ez genuen aste honetan Uharten izan den erailketaren berri eman gabe gelditu nahi. Emakumeek egunerokotasunean jasaten dituzten eraso eta indarkeria kasuek gora jarraitzen dute, egunero ditugularik gertaera ezberdinen notiziak komunikabide guztietan, zein gure inguruko testigantzetan. Arazoa estrukturala dela agerikoa izanik, eta egiteko dagoen lanaz jabeturik, honi erantzun sendoa eman eta errotik heltzeko konpromisoak garatzen jarraitu beharrean aurkitzen gara.

Botere harremanetan oinarritutako gizarte eredu honetan, emakumeenganako indarkeriak milaka espresio ditu; lan prekarioak, irain matxistak, publizitatea…. askotan ez dira “indarkeria” gisa definitzen, zapalkuntza forma ezberdin hauek normalizatu eta legitimatuz.

Honekin, bortxaketa, tratu txar edota erailketan amaitzen diren erasoen oinarrian dauden arazoak ezkutatu eta kasu gordinenak naturalizatzen saiatzen dira, indarrean oinarritutako harreman sozialen mantenua ezinbesteko izanik gizarte eredu honen biziraupena mantentzeko.

Guzti honek, beste behin aurretik egiteko dugun lanaz jabetu eta lanean jarraitzearen beharrean egonkortzen gaitu. Ikasturte berria hasteko dugun garaietan, antolatu eta borrokatzeko dugun prestutasun eta konpromisoa adieraziz, gure bizitza erdigunean jartzeko beharrezko izango ditugun baldintzak eraikitzeko lanetan sakonduz.

Mezu labur honen bitartez Azpeitiko Gaztetxeko kideok gure babes osoa adierazi nahi diogu Iruñeko alde zaharreko Maravillas gaztetxeari, larunbat honetan arratsaldeko 18:00tan burutuko den mobilizaziorako deia luzatzearekin batera.

Alde batetik, ikasketa politiko gisara hausnartzen ditugu pasaden asteburuko gertakariak,  Nafar gobernuak huste prozesua geldiaraztea soilik kale mailan auto- antolaturik zeuden herritarren garaipena izan baitzen. Tamaina handiko garaipena, erabat politikoa dena, instituzio formalek duten zantzu autoritario eta askatasunak/ jabetza pribatuaren posesio mugagabearekin duen erlazio zuzena gainditzen duena, kale mailan eragiten den indar harreman politikoen biraketa batek instituzio aparatuen asmoak geldiarazi ditzakeen seinale.  Bestalde, argi adierazi nahi dugu Nabarreria kaleko eraikinaren erabilera auzoarena eta gaztetxeko kideena dela, eta ez Nafar gobernuarena zein boteredunen eskutik agintzen duten burokrazia egiturena. Gaztetxeak zilegitasuna dauka Nafar gobernuak eraikinarekin dituen erabilera plangintzetatik haratago, elkartasun, oroimen zein langileekiko konpromisoak lehentasun osoa baitute gutxi batzuen eskuetatik pasatzen diren proiektu- proposamenekin alderatuz. Nolanahi ere, kezkaz eta amorruz ikusten dugu ustezko “aldaketaren gobernuak” Maravillas gaztetxea ostiral goizean hustu izana, gazteen determinazio politikoak erakusten digularik non kokatzen den aldaketa- iraultza– erreala eta non iraganeko gauzen egoeraren errepikapen sinplea, esanahi hutsalen bitartez “aldaketaz” izenpetua bada ere.

Maravillas gaztetxeak irekia daraman urtean auzoarekiko, ahaztuekiko, baztertuekiko, azpian gaudenokiko konpromiso irmoa erakutsi du, horretarako hamaika aktibitate antolatuz: Zinema ikuskizunak, elkartasun jantokiak, asanbladak, hitzaldiak, tailerrak eta abar luze bat aurki genitzake urte oso bateko egitarau oparoaren artean. Uste dugu berekoikerian eta bizi baldintzen -aginte baldintzen-  banaketa basati batean oinarritzen den gizarte eredu honen aurrean biderkatu beharreko esperientziak direla honakoak, herri bat gaztetxe bat lelo ezagunetik herri bat hamaika gaztetxe lelora jauzi eginaz. Honenbestez, gaztetxeak politika aparatu formalen azpiratze soil batetik agente politiko aktibo izatera pasatzen ari direla ikus dezakegu, urteetako esperientzia pilatuak posible egin duelarik egun ikusten ari garen autonomiaren loratzea. Asko dira azken boladan Euskal Herrian ireki diren espazio auto- gestionatuak, aspaldidanik bizi direnak ere inoiz baino indartsuago ikusten ditugu, horren adibidea direlarik aurtengo urtean Gipuzkoan zein Bizkaian antolatu diren gaztetxe zein gazte asanbladen topaketak.

Honenbestez, uste dugu ezinbestekoa dela gaztetxeen arteko koordinazio eta batasunean sakontzea, banandurik ezin dezakegulako indar gehiegirik egin, baina batasunez zein independentziaz- botere egiturekiko– aritzen garenean xake taulan aldaketak ematen dira, azken asteko gertaerek irakasten diguten modura.

Gehiegi luzatu gabe, larunbatean Iruñeko kaleak betetzera deitzen diogu Azpeitiko herritarrei, eta honekin batera jarrai dezagun gaztetxeak zein azpion gaudenon bizitzak pizten.

Maravillas aurrera!

“Estar desarmado te hace despreciable (…), porque del hombre armado al desarmado no hay proporción alguna (…). Así que nunca hay que apartar el pensamiento del ejercicio de la guerra (…) y nunca estar ocioso en tiempos de paz.”

“defecto natural de los hombres: el querer por encima de todo vivir el día a día y el no creer que pueda ser aquello que no ha sido.”

Nicolás Maquiavelo. El príncipe

“El realismo revolucionario sabe aunar dos cosas, el ímpetu y el respeto, la audacia y la cautela, la fuerza y la prudencia, “hacer uno de Papa a su manera” o “lograr que no fuera Papa quien él no quería.””

Mario Tronti

Lukacs pentsalari eta iraultzaile Hungariarrak Lenin errealismo iraultzailearen pertsonaia nagusia zela zioen, iraultzaile Errusiarraren omenez idatzitako izkribu ezagunetan.  Errealista baitzen Lenin, pausoak ongi neurtzen zituen dantzaria, politikaren linboan aritua XIX. mendearen amaieratik 1922ra arte- gaixotasunak gogor jo zuen momentura arte. Baina ez nolanahiko dantzaria, gizartearen kritikaren kontzeptua muturrera eraman zuena, iraultzailea, kontzeptua gainditu eta errealizatzen saiatu zena. Eta noraino iritsi! Gizarte burgesaren kritika, langileriaren antolakuntzaren emaitza soilik izan daitekeena. Formazio sozialaren kalkulu kritikotik abiatuta eta zientziari leialtasunez aritu zen bizitza osoan zehar Lenin, norberaren indarrak bikainki kalkulatuz eta etsaiarenak konkretuan ezagutzeaz arduratzen zena. Politikaren gaineko figura berria dugu Lenin, errealista politiko antagonista, kritikoa, iraultzailea izateagatik maitatua gure artea, maitatua eta sakonki ezagutua.

Segi letzen!

Kolaboraziyue: Gure Iraultzie

Laixte betekoie bi urte artikulu hau sarien publikau zala, Borroka Garaia da! webgunien zehazki. Egun Euskal Herriko gazte mugimenduek ditun gatazka pertonalai, gatazka kolektibuei, soluziyuek billatzen hasteko asmoz eindako artikulu bat da hau. Neure iritziz, ekarpen haundiye in dezake, baldin eta defenditze deun heldutasun politiko hori paktikan jartze badeu, bestela ez. Horreatik, ekarriet gaur testu hau KontuLepoa, bi urte hauek asko emanduen arren, askoz geyo dakeulako emateko, geure baitatik hasiz. Bilboko aste nagusiyen atariyen idatzi zan arren, ez lasaitu; gañien diteun herriko, herri ondoko ta beste eozein festatako baliyo digu lan honek.

Beraz, artikulu hau sortzeko lana hartu

zunai eskerrak ematie bakarrik geratze zait, eskerrak emateko moduik onena irakurle geyongana allatzeko saiakera itie izanik. Jatorriyen gazteleraz idatziye izantzan arren, euskera itzultzeko saiakera itie erabaki det (hartu pazientziye), beste baten esplikaukoituten arrazoi batzuatik.

Besteikpe, irakurri, pentsau, eztabaidau, atea konklusiyuek, ta batez e, praktikan jarri!

Segi letzen!